اثر دو نوع برنامه تمرین هوازی و ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر سطوح اینترلوکین-6 سرم در مردان مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: افزایش سطوح اینترلوکین-6 سرم با پیشرفت دیابت نوع 2 و افزایش مقاومت به انسولین مرتبط است. انجمن دیابت آمریکا و کالج پزشکی- ورزشی آمریکا توصیه کرده اند که برنامه توانبخشی برای بیماران دیابتی بهتر است ترکیبی از تمرینات هوازی و مقاومتی باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر دو نوع برنامه تمرین هوازی و ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر سطوح اینترلوکین-6 سرم در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش های پژوهش: در این پژوهش، از مراجعه کنندگان به انجمن دیابت کرمانشاه تعداد 24 نفر به طور داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کرده و به صورت تصادفی در سه گروه هوازی (8 نفر)، ترکیبی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی گروه هوازی 3 جلسه دویدن در هفته با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 هفته بود اما گروه ترکیبی در کنار دویدن به تمرینات مقاومتی با گروه های عضلانی عمده پرداختند. پیش و پس از مداخله، وزن، شاخص ترکیب بدنbmi، گلوکز خون ناشتا، قدرت عضلانی، اینترلوکین-6 سرم و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شدند. برای تحلیل آماری از آنالیز واریانس با اندازه گیری تگراری و t مستقل استفاده شد. یافته ها: 8 هفته تمرینات ورزشی هیچ تغییر معنی داری بر سطوح اینترلوکین-6 سرم در هیچکدام از گروه ها نداشت اما شاخص مقاومت به انسولین و گلوکز خون ناشتا در هر دو گروه تمرینی به طور معنی داری کاهش یافتند اما در گروه کنترل هیچ تغییر معنی داری نداشتند. قدرت عضلانی در گروه ترکیبی افزایش معنی دار یافت اما در گروه هوازی و کنترل تغییر معنی دار مشاهده نشد. همچنین وزن و bmi در هیچکدام از گروه ها تغییر معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: انجام 8 هفته فعالیت ورزشی هوازی یا ترکیبی با بهبود مقاومت به انسولین، گلوکز خون ناشتا و قدرت بدنی می تواند برای دیابتی های نوع 2 سودمند باشد اما نمی تواند اثر معنی داری بر سطوح اینترلوکین-6 سرم، وزن یا bmi در این دسته از بیماران داشته باشد.